හීනා

කඩවසම් තරුණයෙකු වූ ඔහු නමින් රවීන්ද්‍ර ය. ඔහුගේ පියා කුලීගෙදර(ගමක නමක්) ප්‍රදේශයේ ග්‍රාමසේවකයා වූ අතර ඔහු නමින් ඩේවිඩ් නම් විය. ගිනිදම්මන කුලීගෙදර, ගම්පහ දිස්ත්‍රික්කයේ දුෂ්කර ගම්මානයක් විය.

රවීන්ද්‍රගේ මව මීරිගම ප්‍රදේශයේ විදුහලක විදුහල්පතිවරියක් වූ අතර ඔවුන් ඉඩකඩම් හිමි තරමක බලවත් පවුල් පසුබිමක් ඇත්තන් විය.
රවීන්ද්‍ර මුල සිටම ඉගෙනීමට සමතෙක් වූ අතර අවසානයේ උසස් පෙළ විභාගයෙන් විශිෂ්ට ප්‍රථිපල ලබා ගත්තේය. මේ අනුව ඔහු ප්‍රදේශයෙන් වෛද්‍ය විද්‍යාලයට අතුලු වීමට හැකි වූ පළමුවැන්නා විය.

ගමේ වෙදමහත්තයා වූ චේතිය ද, ඔහුගේ පවුලද ප්‍රභූවරුන්ය. එහෙත් චේතිය වෙද මහත්තයාගේ බාල පුත්‍රයා වූ අබේරත්න දරුණු දාමරික මැරයකු විය.

චේතිය වෙදමහත්තයාගේ හා ඩේවිඩ් ග්‍රාමසේවක වරයාගේ පවුල් දෙක ළඟ නෑදෑයෝ විය.
"හීනා" දාරිද්‍රතාවයෙන් පතුලටම ගිය එක් පවුලක ප්‍රධානියා විය. ගම්මුන්ගේ ඉඩකඩම් වල කුලියක් මලියක් කර ජීවිකාව කර ගත් හීනාගේ පවුල එකල සැළකුණු ලෙස කුලීනයන් විය. හීනාගේ ලොකු පුතා ජයරත්න පිස්සෙක් වූ අතර, බාල දියණිය මන්ද මානසික තරැණියක් වුවාය.
රවීන්ද්‍ර රාගම වෛද්‍ය විද්‍යාලයට ඇතුළත් විය. ඉගෙනීමට සමතෙක් වූ නිසාම රවීන්ද්‍ර කාගේත් සිත් ගන්නා සුළු චරිතයක් වූ බැවින් ගමේදි මහ ඉහළින් පිළිගැණින.

කුලීගෙදර වැසියෝ උපතේ සිටම හොල්මන් අවතාර වලට මහත් බියක් දැක්වූ අතර ගොම්මන් කාලයේ ගම මහත්තයාගේ වත්තේ තිබූ මිනී කනත්තට යෑමට බිය වූහ. මේ කතාව ඇරඹෙන්නේ එතැන් පටන්ය.
වෛද්‍ය සිසු රවීන්ද්‍රට දෙවෙනි වසරේදී දැඩි අධ්‍යාපන අවශ්‍යතාවයක් ඇති විය. එ්, පිරිපුන් මිනිස් ඇටසැකිල්ලක් ඔහුගේ අධ්‍යාපන කටයුතු සඳහා අවශ්‍ය වීමයි. රවීන්ද්‍ර කෙලින්ම ඔහුගේ ග්‍රාමසේවක පියා වූ ඩේවිඩ්ට මේ ගැන ලියා දන්වන ලදි. එහෙත් මිනී ඇටසැකිල්ලක් සොයා ගැනීමේදි ඔවුන් පත්ව සිටි ප්‍රධානම ගැටලුව වූයේ කුලීගෙදර වැසියන් තම නෑ හිතවතුන්ගේ මළ මිනී ආදාහනය කිරීමට පුරුදුව සිටීමයි. මේ අතර හීනාට දරුණු අසනීපයක් වැළඳී තිබුණි. අසනීපය කෙතරම් දරුණු වීද යත්, කෙතරම් බෙහෙත් කලත් ඔහු දවසින් දවසම අසාධ්‍ය තත්වයට පත් විය.

දිනක් රවීන්ද්‍ර නිවාඩුවක් ලබා නිවසට පැමිණි අවස්ථාවක දරුණු ලෙස රෝ‍ගාතුර වී සිටි අසරණ කුලීන හීනා බැලීමට ගියේ ය. බැලූ බැල්මට හීනා වැඩි කලක් ජීවත් නොවන බව තේරුම් ගත් රවීන්ද්‍ර ශෝකයෙන් එතැනින් පිටවී ගියේ ය. කුඩා කාලයේදී හීනා වෑවර ගෙඩි කඩා දුන්න අයුරුත්, මඩිතියාවල ඔයේ දිය නෑමට ගොස් දියේ ගිලීමට යද්දී තමාව බේරා ගත් අයුරුත් දළසේයා පටයක් මෙන් ඔහු සිත චිත්‍රණය විය.
නිවසට පැමිණි රවීන්ද්‍ර තම පියා වූ ඩේවිඩ්ට හීනා තව වැඩි කලක් ජීවත් නොවන බව පවසා සිටියේ ය.

"තාත්තා හීනා මාමා තව වැඩි කලක් ජීවත් වෙන එකක් නෑ."...
ඇයි තත්වේ එච්චරටම නරකද???
"ඔව් මිනිහා ඉන්නේ හොඳටම දුර්වල තත්වයක්"...
මඳ වේලාවක් නිහඬව සිටි ඩේවිඩ් යමක් මතක් වූවා සේ එකවරම නැගී සිටියේ ය.
"පුතා උඔට මිනිස් ඇටසැකිල්ලක් ඕනේ කිව්වා නේද???"
හීනා මැරිලා කුණු වුනාම අපි උගේ ඇටසැකිල්ල ගොඩ දාමු.. අර මැර අබේරත්නයා අල්ල ගත්තාම අපිට ඕක කජු කනවා වගේ කරගත්තහැකි.. මැරුණයින් පස්සේ කාගේ වුනත් මොකෝ කොල්ලො... ඕනේ වෙන්නේ ඇටසැකිල්ලනේ.
ඩේවිඩ් එසේ කීවේ රවීන්ද්‍ර එයට විරුද්ධ වීමට පෙරය.

ඔවුන් සිතූ පරිදිම දහ දුක් විඳි හීනා පරලොව සැපත් විය. ඔහුගේ මළමිනිය තැබීමටවත් මුදලක් හීනාගේ ගෙදර උදවිය සතු නොවූයෙන් මලගෙදර සියලුම කටයුතු ඩේවිඩ් භාර ගත්තේය.සියලුම වැඩ කටයුතු ඩේවිඩ්ගේ මුදල් වලින් සිදු වූ හෙයින් හීනාගේ මළමිනිය පිච්චීමට ඩේවිඩ් විරුද්ධ විය. පසුව සියලු දෙනාගේ කැමැත්ත මත ගමේ කනත්තේ පාළු කෙළවරක ඉතා අඩු මිල රට අඹ ලෑලි පෙට්ටියක හීනාගේ ඉදිමී ගිය මළසිසුර වල දමන ලදි. ඩේවිඩ්ගේ උපදෙස් මත මීරිගම පිහිටි මල් ශාලාවේ මළ මිනී එම්බාම්කරු මිනියට ෆෝමලින් එක් නොකිරීම මිනියේ ඉදිමීමට හේතුව බව කිසිවෙකු නොදත්හ.
තුන් මසක් ගෙවී ගිය පසු මැරුණ හීනාගේ තෙමස් පිංකම ඩේවිඩ්ගේ මුදලින්ම සිදු විය. එදා රෑ රවීන්ද්‍රද ගමය පැමිණ සිටියේ ය.

දාමරික අබේරත්න සමඟ බෝතලයක් හිස් කල ගම්පති ඩේවිඩ් කටගැස්මට බැදපු මස් කෑල්ලක් කටට ගන්න අබේරත්නව අැමතුවේය. "අබේරත්න.. උඔ මට උදව්වක් කරන්න ඕනේ"..
"මොකක්ද රාලහාමි... ඕනේ දෙයක් කියන්න.." අබේරත්න පැවසුවේ මිදුලට කෙළ පහරක්ද ගසමිනි.
"උඔ දන්නවනේ මැරුණ හීනා"
"මොකද මම නොදන්නේ... අපේ රාලහාමිනේ උගේ මරණේ සියලු වැඩ සිදු කලේ"...
"බං අබයෝ.... අපේ එකා දොස්තර වෙන්න යන එකට ඔය මැරුණ හීනාගේ ඇටසැක්ල්ල ඕනේ කරනවා. . ගමයාගේ සොහොනෙන් ඕකගේ මිනිය ගොඩ දාලා අපේ පල්ලෙහා වත්තේ පොල් අතු වළට ඇට කෑලි ටික ගෙනත් දාන්න ඕනේ.. මේ වැඩේ කරන්න පුළුවන් එකම ජගතා උඔ විතරයි"....

කතිකා කරගත් පරිදි එක් කෙම්මුර දිනයක හීනාගේ මළ කුණ ඔවුන් ගොඩ දැමීය. මේ සඳහා අබේරත්නත්, ඩේවිඩුත්, රවීන්ද්‍රත්, කොළඹ පැත්තෙන් ආ අබේරත්නගේ මිත්‍ර මැරයන් දෙදෙනෙකුත් සහභාගි විය.
පෙට්ටියේ පියන අරින විටම ඉවසා ගත නොහැකි දුර්ගන්ධයකින් මුළු ප්‍රදේශයම වෙළිණ. කුණු වී ගිය හීනාගේ මළ සිරුරෙන් ඕජස් ගලමින් පණුවන් පොකුරු පිටින් එළියට පැමිණෙමින් සිටියේය...ඇස් ඉදිමී කුණුවී ටෙනිස් බෝල දෙකක් තරම් වී තිබිණ. මළ කුණ සොරකම් කල වල වැසූ ඔවුන් ඇටසැකිල්ල ඩේවිඩ්ගේ අක්කර පනහක වත්තේ පොල් අතු මඩ වලෙහි සැඟවූයේ ඉතුරු මසත් දිය වී ඇටසැකිල්ල පිරිසිදු වූවායින් පසු ගොඩ ගැනීමේ අදහසිනි. මේ සිද්දියෙන් පසු සියල්ල වෙනස් වන්නට විය. මිනිය ගොඩදාලා යතුරුපැදියකින් ආපසු යමින් සිටි මැර අබේරත්නගේ මිතුරන් දෙදෙනා කඩවත ප්‍රදේශයේ සිදුවූ රිය අනතුරකින් ජීවිතයෙන් සමුගෙන තිබුණි. මිය ගියායින් පසුව ඔව්න්ගේ මළ සිසුරු උඩින් වෙනත් වාහනද ගමන් කිරීම නිසා මළසිරුරු දැඩි ලෙස විකෘත් වී තිබුණි.

ඊට දින දෙකකට පසු මීරිගමදී සිදුවූ බහින්බස්වීමක් දුරදිග යෑමෙන් කඩ හිමියෙකු එල්ල කළ කඩු පහරින් මැර අබේරත්නගේ ජීවිතය කෙළවර වූයේ හිස කඳින් වෙන්වීමෙනි.
රවීන්ද්‍රටද මෙයින් ගැලවීමට නොහැකි විය. නේවාසිකාගාරයේදි තනියෙන් කියවීම නිසා ඔහු රෝහල් ගත කෙරුණි. කොතරම් ප්‍රතිකාර කලත් සුව නොවූ තැන නිවසේ විශාල සිදු කෙරිණ. එහිදී බළලා මල්ලෙන් එළියට පැන්නේය.

තම සිරුරට වැසී ඇත්තේ කුලීන හීනා බවත් හීනාගේ ඇටසැකිල්ල පොල් අතු වලේ සඟවා ඇති බවත් බිල්ලක් නොගෙන තමා නොයන බවත් රවීන්ද්‍රට වැසුණු හීනා පවසා සිටියේ ය.
දක්ෂ කට්ටඩි මහතුන්ගේ ප්‍රතිකර්මවලින් පසු තමන්ට උපකාර කල රවීන්ද්‍රගේ ඇඟෙන් ඉවත් වීමට හීනා කැමැත්ත පළ කළේය. නමුත් වෙනත් දිනයක වෙනත් බිල්ලක් අනිවාර්යෙන් ලබා ගන්නා බව සපථ කරමින් මළ පෙරේතයකු වූ හීනා රවීන්ද්‍රගේ ශරීරයෙන් ඉවත් වූ ලකුණු පහළ විය.

අද ඔහු පොළොන්නරුවේ රොහලක ප්‍රධාන වෛද්‍යවරයෙකි. මීට වසර දෙකකට පෙර මා, පියාගේ සහෝදරයා දරුණු පිළිකා රෝගයකට ලක්වීම නිසා ඔහු බැලීම සඳහා මහරගම පිළිකා රෝහල වෙත ගියෙමි. එහිදී මා කුඩා කල සිටම අඳුනන ඩේවිඩ්ගේ පුත්‍රයා වූ රවීන්ද්‍ර හමුවූයේ අහම්බෙනි. ඔහුගේ පියා ස්නායු පිළිකාවක් හේතුවෙන් පිළිකා රෝහලේ මාරාන්තිකව සිටියේ ය.ඔහුට තිබුනේ එදා කතා කරගත නොහැකිව අසරණව සිටි හීනාට තිබූ රෝග ලක්ෂණමය. අප සිටියදීම මාරාන්තිකව සිටි ගම්පති ඩේවිඩ් මළ මූත්‍රා පහ කරමින් මිය ගියේ ය. ඔහු මිය යෑම‍ට පෙර කතා කල එකම වචනය වූයේ හීනා යන නම පමණි.
රවීන්ද්‍ර බේරුණි. හීනා කී පරිද්දෙන්ම ඔහු අවසන් බිල්ලද ගත්තේය.(ඒ ඩේවිඩ්ය.)

මෙය සත්‍ය කතාවකි. නමුත් පුත්ගලිකත්වය ආරක්ෂා කිරීම සඳහා නම් ගම් වෙනස් කර ඇත..


No comments:

Powered by Blogger.